Dikke Gomez groeit uit tot held van de avond.
- Gepubliceerd in Clubnieuws
Beste trouwe lezers van mijn antiliaans blog. Mijn excuses voor het lang uitblijven van een nieuw verslag. Ik heb de vele mailtjes van jullie ontvangen waarom het allemaal zo lang duurt, maar ja we zitten nu eenmaal op de antillen he. Poco Poco.
Ander feit is dat we sinds 10 maart niet meer hebben gevoetbald. Vrij, afgelast, vrij en paasweekend. Afgelopen zondag was het dan weer eens zover. De halve finale van de supercup. De Nationale beker van onze voetbalorganisatie. (Schijnbaar heb je hier 2 voetbalorganisaties kwam ik laatst achter). De tegenstander waren onze joint-rokende Jamaicen Matrix United. 10 minuten voor de wedstrijd valt de regen met bakken uit de hemel. Een heerlijk tropische regenbui die binnen no-time het veld blank zet. Ik voel me als een vis in het water en ben een van de weinige die zijn warming-up begint. Zou het daar aan hebben gelegen.....? Wat volgt is een van onze slechtste wedstrijden van het seizoen. Onrustig in balbezit en de spitsen hebben het vizier niet op scherp. Het zou ook kunnen komen van het feest wat we die dag ervoor hadden gehad vanwege een afscheid van diverse spelers....
De wedstrijd eindigt in 0-0 en penaltys moeten een uitkomst brengen. We zitten op de antillen, dus hier worden niet 5 strapschoppen genomen. Nee gewoon 1 om 1. Het moet allemaal niet te lang gaan duren natuurlijk. Matrix begint en een jonge knaap, nog stoned als een garnaal trapt de bal in mijn beste hoek: dwars door het midden waar ik sta. Ik stop de pingel dus. Alom gejuich vanuit het Zebra kamp en onze spits kan het karwei al direct afmaken. Typerend voor zijn spel die dag, trapt hij zijn strafschop hopeloos naast. Potdomme, ik moet nog een keer aan de bak. Geen probleem voor deze Dikke Gomez die zich ontpopt als echte penaltykiller. Ook de 2e, toch vrij goed ingeschoten strafschop van de Matrix wordt keurig gepareerd door de rode, ietwat afgevallen, maar toch nog vrij gezette schaijkse sluitpost. Wederom gejuich bij alles wat Zebra;’s een goed hart toedraagt. Onze aanvoerder mag deze keer de klus klaren. Hij scoort wel en de Zebra’s mogen zich, dankzij mij dus (ja sorry, soms mag je jezelf wel wat eer geven toch?) finalist noemen.
Op 29 mei zal dit zich afspelen en misschien dat mijn maatje en (hopelijk) aanstaand kampioen Rob van der Ven mij nog tips kan geven als hij deze wedstrijd hoogstpersoonlijk zal bijwonen. DAW 1 en DAW 2 succes met de laatste wedstrijden. Vanuit hier volg ik de mogelijke kampioenschappen op de voet. Over een kampioenschap gesproken.....
Ander feit is dat we sinds 10 maart niet meer hebben gevoetbald. Vrij, afgelast, vrij en paasweekend. Afgelopen zondag was het dan weer eens zover. De halve finale van de supercup. De Nationale beker van onze voetbalorganisatie. (Schijnbaar heb je hier 2 voetbalorganisaties kwam ik laatst achter). De tegenstander waren onze joint-rokende Jamaicen Matrix United. 10 minuten voor de wedstrijd valt de regen met bakken uit de hemel. Een heerlijk tropische regenbui die binnen no-time het veld blank zet. Ik voel me als een vis in het water en ben een van de weinige die zijn warming-up begint. Zou het daar aan hebben gelegen.....? Wat volgt is een van onze slechtste wedstrijden van het seizoen. Onrustig in balbezit en de spitsen hebben het vizier niet op scherp. Het zou ook kunnen komen van het feest wat we die dag ervoor hadden gehad vanwege een afscheid van diverse spelers....
De wedstrijd eindigt in 0-0 en penaltys moeten een uitkomst brengen. We zitten op de antillen, dus hier worden niet 5 strapschoppen genomen. Nee gewoon 1 om 1. Het moet allemaal niet te lang gaan duren natuurlijk. Matrix begint en een jonge knaap, nog stoned als een garnaal trapt de bal in mijn beste hoek: dwars door het midden waar ik sta. Ik stop de pingel dus. Alom gejuich vanuit het Zebra kamp en onze spits kan het karwei al direct afmaken. Typerend voor zijn spel die dag, trapt hij zijn strafschop hopeloos naast. Potdomme, ik moet nog een keer aan de bak. Geen probleem voor deze Dikke Gomez die zich ontpopt als echte penaltykiller. Ook de 2e, toch vrij goed ingeschoten strafschop van de Matrix wordt keurig gepareerd door de rode, ietwat afgevallen, maar toch nog vrij gezette schaijkse sluitpost. Wederom gejuich bij alles wat Zebra;’s een goed hart toedraagt. Onze aanvoerder mag deze keer de klus klaren. Hij scoort wel en de Zebra’s mogen zich, dankzij mij dus (ja sorry, soms mag je jezelf wel wat eer geven toch?) finalist noemen.
Op 29 mei zal dit zich afspelen en misschien dat mijn maatje en (hopelijk) aanstaand kampioen Rob van der Ven mij nog tips kan geven als hij deze wedstrijd hoogstpersoonlijk zal bijwonen. DAW 1 en DAW 2 succes met de laatste wedstrijden. Vanuit hier volg ik de mogelijke kampioenschappen op de voet. Over een kampioenschap gesproken.....