Beter een slechte yel dan een slechte wedstrijd!
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Na een donderdag, vrijdag en zaterdagavond vol discussies in huize Kuijpers over wat de juiste opstelling moest gaan worden om de oranje – zwarten uit Oss te kunnen gaan verslaan was hij eruit, of beter gezegd waren zij eruit. Nog nooit had hij zoveel tips, trucs en gewoon simpel voetbalverstand aan zich aan tafel gehad. Sinds de verwijdering van dr. Fish uit zijn technische staf, die werkelijk alles uit een duim zuigt heeft hij de hulp ingeschakeld van de vrouw des huizes. En het resultaat mag er wezen zal later blijken in het verslag. Of zij nu heeft gesolliciteerd op de schoonheid van de spelers of op hun drankvaardigheid is nog niet bekend, maar het is duidelijk dat het een welkome verademing in het technische bolwerk is van DAW 5.
Maar om even ter zake te komen, want het gaat immers om het verslag van de wedstrijd en niet om alle randzaken, al zijn die vaak wel mooier dan anderhalf uur domweg achter een slappe bal aan rennen.
Om stip 12.00 uur werd de aftrap genomen naar wat later bleek de laatste keer deze dag door de helden van DAW 5. Deze ging dan ook niet helemaal vlekkeloos, maar wat wil je als dit niet zo vaak geoefend kan worden. Maar vervolgens zouden de omtembare leeuwen van d’n Heuvel het spel gaan domineren en de supporters te bedanken voor hun aanwezigheid in het gezappige potje van vorige week, welke zo bedroevend saai was dat dhr. Willems er geen woorden voor op papier kon krijgen. Kortom er viel wel het een en ander recht te zetten, terwijl er toch een ruime overwinning op Herpinia was geboekt. En de kranten stonden er immers vol mee, maar toch.
Ondertussen ging de wedstrijd gewoon door, maar er gebeurde zoals wel vaker het geval is in een doodnormale wedstrijd tussen twee elftallen helemaal niets in de eerste 10 minuten. Langs de lijn werd de hoofdcoach al wat zenuwachtiger en de spanning werd zichtbaarder en zichtbaarder op zijn gezicht. Drukgebarend langs de lijn als een ware profcoach, denk hier bijvoorbeeld aan een Louis van Gaal of die druktemaker van Dinamo Zagreb. Dit sloeg over op het elftal en de jongens in het veld die als ware pionnen op het veld stonden raakten van slag. De hele wedstrijdbespreking werd aan de laars gelapt en er ontstond een ware splitsing in het veld. Een aantal die aanvallend wilden voetbal en de andere helft die vooral niet wilden verliezen. Maar voordat de onrust een breekpunt kon worden was daar de held van de Dries, de man die het bankzitten en voornamelijk liggen (thuis?) naar een hoger elan heeft gebracht, die man die onderscheid weet te maken tussen de poes en de kater van Loes, de Roberto Carlos van das Funfde knalde het leder tegen de touwen. De brandlucht van de touwen achter de kansloze doelman rook Stefan in de tweede helft nog. De doelman was verslagen, totaal kansloos achtergelaten en vernederd door een assist van Mark, die diezelfde dag niet meer wist we überhaupt gevoetbald hadden, maar hierover later meer. HAHA!
Daarna gingen de zwarthemden (de Ruwaard speelde in het oranje) onverantwoord en ondoordacht kei en keihard door met hun aanvallende spel, iedereen was overgehaald en de twijfel was compleet verdwenen. Dus dit zou nogal eens een mooie uitslag kunnen gaan worden. Maar deden de gasten dan niet meer mee hoor ik u denken. Natuurlijk wel, de rechtsachter vond de enkels van Rick “de Benjamin” vd Burgt wat aan de dunne kant en tikte hem een paar keer met “bijna de bal” aan. En ook hun spits noteerde zijn enige doelpoging in de eerste helft door middel van een kopbal vanaf vijftien meter in de handen van de immer alerte goalie Stefan “de beer” van Summeren. Na wat kleine kansen en veelvuldig buitenspel lopen van Schaijkse aanval werd er door de rustig leidende referee gefloten voor een bakje thee. Eenmaal de kleedkamer betreden haalde de coach zijn collectie zakjes thee te voor schijn, zodat het zijn pupillen aan niets ontbreekt, zo pakten voor de geïnteresseerden Ron, Rick B, Luuk en Ricky de smaak appel-kaneel, Stefan en Rob strawberry, Ruud, Joey en Rick V muntthee, Mark, Mark en de coach zelf rooibosthee de overigen kozen voor een doodnormaal theetje voor de dan ook doodnormale man. Onder het genot van de thee en de geserveerde koekjes van Mark “veel is belangrijker dan lekker” Smits kwam de grote boze leider, ook wel de G.B.L. aan het woord. Redelijk tevreden maar getekend door de spanning, stress en emoties deelde hij mee dat tot groot ongenoegen van velen Mark “ik schiet liever vaak en wijd over of nog verder naast dan dat ik hem afspeel op iemand die er velen malen beter voorstaat en daardoor wel scoort en boven mij denk te komen in de topscoorderslijst” Smits binnen het krijt zou gaan verschijnen. Wilde hij dan niet winnen.
Niet veel later bleek dit een gouden greep, want binnen vijf minuten na de theepauze was de voorsprong uitgebreid tot 3-0. Saillant detail. Mark “Mora, Mars en Milka” Smits had nog geen bal toegespeeld gekregen. Kortom goed gezien door de coach.
Rick B, rustig maar. Tuurlijk beschrijf ik die doelpunten van je. De eerste was heel mooi en die tweede ook. Ze deden een beetje denken aan het doelpuntenfestijn later die dag. De assisten kwamen op naam van Rick V en Rob. Na de wonderschone kopbal van Rick “ik heb een leuke vriendin en iedereen mag het weten” vd Burgt, was de wedstrijd beslist. Het barpersoneel kwam alvast de bestelling op noteren, het beste tafeltje van de kantine werd gereserveerd, want de buit was binnen. De apfelkorn lacht nog koud van vorige week en Leonie werd als extra barvrouw gecharterd om alle bestellingen te kunnen verwerken. Kortom het zou een drukke middag en avond kunnen gaan worden in de kantine. Maar nog eerst moest die wervelende wedstrijd worden uitgespeeld en tot goed einde worden gebracht. Onder aanvoering van de man in vorm, de groot aandeelhouder van Manders Keukens NV, de man van staal, Ferry “ik ben topscoorder en niet die stumperd” vd Heuvel liep de score uit naar de vier tegen nul, zelf gecreëerd naar eigen zeggen, maar iedereen weet wel dat dit eigenlijk op aangeven was van Bart “ik ben de nieuwe verzorger van DAW” Bongers, die eindelijk weer eens zijn kwaliteiten kwam laten zien (eventjes dan in de kantine).
Gelukkig voor ‘de wissels’ nam hij ook wat dames mee voor de noodzakelijke ontspanning langs de lijn. Kortom zowel in als buiten het veld was het groot feest. De vreugde werd vergroot na de volgende treffer, op aangeven van Joey “schrijf maar weer een assist op mijn naam” was het wederom de topscoorder van Herpen, de Thee van Thekes, het eierbakadresje tijdens de Herpensense kermis die aantekende voor 5 tegen nul. En daarna deed ook Bram “Willie me niet bij vier dan scoor ik er bij vijf” Vos op aangeven van Ron “de kut scania’s interesseren me echt geen ene zak Rik met CK Vos!, want ik ben hier voor je zus” vd Heijden nog een duit in het zakje en deed de eindscore op het denkbeeldige scorebord verschijnen. Conclussie een prima resultaat tegen de Ruwert die op gelijke stand stonden. Vervolgens was het nog lang onrustig in de Schaijkse kantine. Onder andere door assistent-leider Mark “het oude, makke, zwakke stiertje” vd Bogaert, zijn tas is onderweg gevonden en bij hem thuis afgeleverd. De rest had alleen wat lichte koppijn de volgende ochtend maar dat zal nog wel vaker gaan gebeuren dit seizoen. Toch, Coach?
Maar om even ter zake te komen, want het gaat immers om het verslag van de wedstrijd en niet om alle randzaken, al zijn die vaak wel mooier dan anderhalf uur domweg achter een slappe bal aan rennen.
Om stip 12.00 uur werd de aftrap genomen naar wat later bleek de laatste keer deze dag door de helden van DAW 5. Deze ging dan ook niet helemaal vlekkeloos, maar wat wil je als dit niet zo vaak geoefend kan worden. Maar vervolgens zouden de omtembare leeuwen van d’n Heuvel het spel gaan domineren en de supporters te bedanken voor hun aanwezigheid in het gezappige potje van vorige week, welke zo bedroevend saai was dat dhr. Willems er geen woorden voor op papier kon krijgen. Kortom er viel wel het een en ander recht te zetten, terwijl er toch een ruime overwinning op Herpinia was geboekt. En de kranten stonden er immers vol mee, maar toch.
Ondertussen ging de wedstrijd gewoon door, maar er gebeurde zoals wel vaker het geval is in een doodnormale wedstrijd tussen twee elftallen helemaal niets in de eerste 10 minuten. Langs de lijn werd de hoofdcoach al wat zenuwachtiger en de spanning werd zichtbaarder en zichtbaarder op zijn gezicht. Drukgebarend langs de lijn als een ware profcoach, denk hier bijvoorbeeld aan een Louis van Gaal of die druktemaker van Dinamo Zagreb. Dit sloeg over op het elftal en de jongens in het veld die als ware pionnen op het veld stonden raakten van slag. De hele wedstrijdbespreking werd aan de laars gelapt en er ontstond een ware splitsing in het veld. Een aantal die aanvallend wilden voetbal en de andere helft die vooral niet wilden verliezen. Maar voordat de onrust een breekpunt kon worden was daar de held van de Dries, de man die het bankzitten en voornamelijk liggen (thuis?) naar een hoger elan heeft gebracht, die man die onderscheid weet te maken tussen de poes en de kater van Loes, de Roberto Carlos van das Funfde knalde het leder tegen de touwen. De brandlucht van de touwen achter de kansloze doelman rook Stefan in de tweede helft nog. De doelman was verslagen, totaal kansloos achtergelaten en vernederd door een assist van Mark, die diezelfde dag niet meer wist we überhaupt gevoetbald hadden, maar hierover later meer. HAHA!
Daarna gingen de zwarthemden (de Ruwaard speelde in het oranje) onverantwoord en ondoordacht kei en keihard door met hun aanvallende spel, iedereen was overgehaald en de twijfel was compleet verdwenen. Dus dit zou nogal eens een mooie uitslag kunnen gaan worden. Maar deden de gasten dan niet meer mee hoor ik u denken. Natuurlijk wel, de rechtsachter vond de enkels van Rick “de Benjamin” vd Burgt wat aan de dunne kant en tikte hem een paar keer met “bijna de bal” aan. En ook hun spits noteerde zijn enige doelpoging in de eerste helft door middel van een kopbal vanaf vijftien meter in de handen van de immer alerte goalie Stefan “de beer” van Summeren. Na wat kleine kansen en veelvuldig buitenspel lopen van Schaijkse aanval werd er door de rustig leidende referee gefloten voor een bakje thee. Eenmaal de kleedkamer betreden haalde de coach zijn collectie zakjes thee te voor schijn, zodat het zijn pupillen aan niets ontbreekt, zo pakten voor de geïnteresseerden Ron, Rick B, Luuk en Ricky de smaak appel-kaneel, Stefan en Rob strawberry, Ruud, Joey en Rick V muntthee, Mark, Mark en de coach zelf rooibosthee de overigen kozen voor een doodnormaal theetje voor de dan ook doodnormale man. Onder het genot van de thee en de geserveerde koekjes van Mark “veel is belangrijker dan lekker” Smits kwam de grote boze leider, ook wel de G.B.L. aan het woord. Redelijk tevreden maar getekend door de spanning, stress en emoties deelde hij mee dat tot groot ongenoegen van velen Mark “ik schiet liever vaak en wijd over of nog verder naast dan dat ik hem afspeel op iemand die er velen malen beter voorstaat en daardoor wel scoort en boven mij denk te komen in de topscoorderslijst” Smits binnen het krijt zou gaan verschijnen. Wilde hij dan niet winnen.
Niet veel later bleek dit een gouden greep, want binnen vijf minuten na de theepauze was de voorsprong uitgebreid tot 3-0. Saillant detail. Mark “Mora, Mars en Milka” Smits had nog geen bal toegespeeld gekregen. Kortom goed gezien door de coach.
Rick B, rustig maar. Tuurlijk beschrijf ik die doelpunten van je. De eerste was heel mooi en die tweede ook. Ze deden een beetje denken aan het doelpuntenfestijn later die dag. De assisten kwamen op naam van Rick V en Rob. Na de wonderschone kopbal van Rick “ik heb een leuke vriendin en iedereen mag het weten” vd Burgt, was de wedstrijd beslist. Het barpersoneel kwam alvast de bestelling op noteren, het beste tafeltje van de kantine werd gereserveerd, want de buit was binnen. De apfelkorn lacht nog koud van vorige week en Leonie werd als extra barvrouw gecharterd om alle bestellingen te kunnen verwerken. Kortom het zou een drukke middag en avond kunnen gaan worden in de kantine. Maar nog eerst moest die wervelende wedstrijd worden uitgespeeld en tot goed einde worden gebracht. Onder aanvoering van de man in vorm, de groot aandeelhouder van Manders Keukens NV, de man van staal, Ferry “ik ben topscoorder en niet die stumperd” vd Heuvel liep de score uit naar de vier tegen nul, zelf gecreëerd naar eigen zeggen, maar iedereen weet wel dat dit eigenlijk op aangeven was van Bart “ik ben de nieuwe verzorger van DAW” Bongers, die eindelijk weer eens zijn kwaliteiten kwam laten zien (eventjes dan in de kantine).
Gelukkig voor ‘de wissels’ nam hij ook wat dames mee voor de noodzakelijke ontspanning langs de lijn. Kortom zowel in als buiten het veld was het groot feest. De vreugde werd vergroot na de volgende treffer, op aangeven van Joey “schrijf maar weer een assist op mijn naam” was het wederom de topscoorder van Herpen, de Thee van Thekes, het eierbakadresje tijdens de Herpensense kermis die aantekende voor 5 tegen nul. En daarna deed ook Bram “Willie me niet bij vier dan scoor ik er bij vijf” Vos op aangeven van Ron “de kut scania’s interesseren me echt geen ene zak Rik met CK Vos!, want ik ben hier voor je zus” vd Heijden nog een duit in het zakje en deed de eindscore op het denkbeeldige scorebord verschijnen. Conclussie een prima resultaat tegen de Ruwert die op gelijke stand stonden. Vervolgens was het nog lang onrustig in de Schaijkse kantine. Onder andere door assistent-leider Mark “het oude, makke, zwakke stiertje” vd Bogaert, zijn tas is onderweg gevonden en bij hem thuis afgeleverd. De rest had alleen wat lichte koppijn de volgende ochtend maar dat zal nog wel vaker gaan gebeuren dit seizoen. Toch, Coach?