D’n Bogaert scoort!
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
We schrijven zondag 4 december, voor menig jongen en meisje een spannende dag, het is immers de dag voor pakjesavond. Maar in huize Kuijpers was er weinig tijd voor euforie. Want de grote boze generaal kreeg al vroeg in de ochtend het ene na het andere slechte nieuws te verwerken, waardoor de pepernoten ongemoeid achter werden gelaten op de keukentafel, welke normaal gesproken toch breed glimlachend wordt aangekeken door de strateeg van DAW 5. Maar zoals duidelijk mag worden werd de grote leider een week later, nadat Little Lukano en Lukoki Ligeon hem in de steek hadden gelaten met zijn prachtige vijver, telefonisch geterroriseerd waardoor zijn manschappen flink werden uitgedund. Zo belde zijn eerste luitenant af vanwege ernstige buikkrampen na een wilde avond van, carnavalsclub/vriendengroep/club van 100, Vur Mekar waar hij te gulzig aan het non-alcoholische fanta orange had gezeten. En die moet dan het land verdedigen hoor ik u denken? Tsja, helaas bleef het hier niet bij, want ook de beroepscommando van onze nationale veiligheid belde met opkomend griepje af, voor de derde maal pakte d’n knoeperd zijn maquette er bij en begon opnieuw met zijn pionnen te schuiven, terwijl zijn first lady onrustig op de bank zat te genieten van een prachtige documantaire, welke ze graag na een lekker klaargemaakt ontbijtje samen met haar levensgezel, want hij is niet alleen trainer van Orange 5, maar helaas zat dat er niet in. Want anderhalf uur later was zijn herschreven plan gereed, waarna ze gezamelijk, generaal kuijper, zijn first lady en natuurlijk zijn verrekijker, waarmee de omgeving van d’n heuvel en in het bijzonder veld 4 waar het strijdtoneel zich deze dag zou voltrekken kon inspecteren, richting sportpark d’n heuvel. Eenmaal op het sportpark aangekomen werd de druk op de gemedailleerde schouders van de opperbevelhebber van Schaijk Centraal vergroot, er werden hulptroepen gewenst bij andere elitetroepen, waardoor er nog een twaalftal helden overbleven op het strijdplan van de leider der stormtroepen. Erg krapjes allemaal hoor ik u denken, en dus werd HIJ erbij gehaald, er werd gebeld, wakker wordend uit zijn winterslaap nam hij op met de woorden, “Natuurlijk mijn geallierde kompaan”, en amper vijf minuten later stond hij daar dan, op zijn fietsje, tenuetje al aan, voetbalschoenen gestrikt, de klittenband van de scheenbeschermers vast, trainingspakje aan, zijn rooie sik bijgesnoeid, spelerspasje in de hand en daw muntjes in zijn zak, dit kan natuurlijk alleen maar gaan over de bloedzuiger van het zevende elftal, ook wel het slangemens genoemd. Kortom de strijd mocht aanvangen.
Op 12.00 lokale tijd floot de scheidsrechter voor de start van de wedstrijd tussen das funfde, die ondertussen een zegekar achter zich heeft hangen die wat aan de kleine kant oogt, want zouden zij het gaan redden met dit gammel karretje tot het einde van het seizoen? De tegenpartij was koud uit de kleedkamer gekomen, had geen warming up nodig en kon zou zo tegenstand moeten gaan bieden. Het is dat de verkenners van de trots van Schaijk rustig op hun posten bleven. Afwachtend werd er telkens een plaagstootje gegeven dit tot grote ergernis van de opperbevelhebber die dit vanuit zijn bunker met zijn verrekijker allemaal zag gebeuren. Tot Ons Plezier kwamen de rood-witten nauwelijks tot hun favoriete spelletje en de bal ging dan ook niet vlotjes rond bij de tegenpartij, zodat Stefan “voormalig Break-Out hunk van de week” van Summeren met zijn zongebruinde lichaam lekker in zijn opgehangen hangmatje tussen de twee palen kon blijven liggen. Rustig induttend zag de deur op het slot het schouwspel jammerend aan, totdat een opkomende verdediger/spelmaker ingreep na goed drukzetten van het spitsenkoppel Benjamin en Bult. Als een ware routinier, ontfrutselde Van Geffen de bal bij zijn tegenstander en ging over op de aanval. Hij sneed als een mes door de boter, tussen de rechtermiddenvelder en zijn backup in richting de achterlijn. In alle rust liet hij de rechterverdediger terugkomen in het duel om de bal, maar na een weergaloze passeerbeweging, waarop wekelijks woensdagavond wordt getraind, versnelde hij definitief weg van zijn belager, de lieve jongen kon zijn eigen zien in de spiegeltjes op de hakken van zijn snell stappers, en gaf een voorzet zoals David Beckham in zijn goede jaren bij Manchester United. Want achterin, ter hoogte van de tweede paal stond de man die op het voetbalveld al maanden droog stond (naar eigen zeggen thuis niet, wat nog niet geverifieerd is bij de moeder van Max), in tegenstelling tot zijn verhalen over het leven aan de Spaanse Costa’s waar hij leefde van de liefde gegeven door zijn aanbidsters, de Sensuele Stier van Salou, de Levenslustige Leuter van Lloret, is weer terug. De doelman kon het leder niet aan en aaide de bal, zoals de dames vroeger in Utrecht ook werden geaaid door een voormalig Schaijks student die leefde in Den Bosch, welke keer op keer zijn terrortorium maar afbakende en vergrootte. Deze koelde deze onbeschrijvelijke assist dan ook maakbloedig af. GOAL! GOAL! En niet te vergeten twee handen de lucht in, een hupje, een kort sprintje gevolgd door een kort hupje. Daarna waren de oranjehemden ontketend en de tweede treffer liet dan ook niet lang op zich wachten. Want Mark “anusje van alles” Smits die deze week de ‘voorkeur’ kreeg boven Ruud “ik regel het trainingskamp in de winterstop wel eventjes” Zegers op de mid mid positie, hij zag Rob “op zich lijkt het mij ook wel leuk om dat met jou te regelen Ruud” Appelhof helemaal vrij staan op een meter of vierenveertig van het vijandelijke doel. Hij maakte zich gereed om een de doelman de schrik van zijn leven te bezorgen en schoot met zijn hele ziel en zaligheid tussen de twee palen. Met een speciale ingestudeerde curve met buitenkant links verdween het leder van zijn voet. Met open mond kijkend liet hij de defensie van T.O.P. hun spelplezier verdwijnen, want de bal verdween in de voor de kijkers rechterhoek. Goal! Goal! Zwaaiend met die heupen werd er terugwaarts gekeerd voor de tweede topaftrap. Amper bekomen van de schrik was het volgende wapenfeit alweer een feit, maar helaas was het hoofd van Bart “Ron is een mietje met zijn smerige sinas, hoe krijg je het ook verzonnen op je vrije zaterdag avond! Sul!” Bongers niet gekrijt en de bal verdween over het doel, echter kon Mark “romantisch met Caro Emerald en een telefoon die niet werkt” Smits dit beter en de bal verdween over de ballenvanger. Ook Rick “hehe eindelijk weer eens een Scania in het verslag, want dat gesemmel over mij en Ron is nu toch wel even mooi geweest, want die lamzak die met onze Marion gaat kan nog niet eens tegen 7 liter Sisi!” Vos deed nog mee en liep voor de verandering eens niet buitenspel, dromend over trouwen in een Scania V8 (ja een echte, niet die nep Line6 waarin ik nu rij) samen met zijn Linde, zag hij de bloedruikende Nicky “de plastische chirurg” Lucassen op komen stomen. Eindelijk verlost van zijn tegenstander rook hij zijn kans en ging als een ware spits de zestienmeter binnen. Langs de achterlijn richting het doel speelde hij ietwat ongelukkig de bal te ver vooruit en viel de bal tussen de doelman en de niet te stoppen Lukano. Beide in volle overtuiging dat ze de bal zouden hebben gleden naar de bal een frontale botsing was het effect, de doelman werd alsof hij duif was die op de weg zat overreden door prachtig geboende Scania van de Vos (R.Vos Transport) en lag dan ook niet al te comfortabel op het veld. De Lukano kwam ook niet ongeschonden uit de strijd, want hij had de tanden van de doelman in zijn knie staan, maar na een snoepzak van moeders kon hij gelukkig wel door in de tweede helft, want de scheidsrechter had alvast gefloten voor de rust. Helaas werd de doelman naar het ziekenhuis gereden, met klachten aan zijn hoofd. Namens deze weg, excuses voor het onbesuisde inkomen van de gelukkig/goed spelende Little Lukano, het kan er eigenlijk ook maar één zijn, hé?
Na de rust was iedereen nog onder de indruk van het slot van de eerste helft, tenminste daar leek het op. Inmiddels was de vader van, de schoonvader van, de baas van, tassensponsor van, langs het veld komen staan voor de nodige aanmoedigingen. Evenals enkele andere trouwe supporters, zoals moeder Lukano en de ouders van die knaap die de verdubbelaar wekelijks inzet, en een anderen die ik niet hoor te vergeten te noemen die door wind, regen, schaduw, sneeuw, hagel, zon en mist komen kijken naar hun kroost. Maar echt bedankt voor hun moeite werden ze niet in de tweede helft voor hun komst, want de wedstrijd kreeg een zoals je dat mooi kunnen zeggen, een ander gezicht, een omwenteling, een keerpunt, etc. Niet dat de TOPpers beter gingen voetballen in de tweede helft, maar het werd voornamelijk slordig van de oranjezijde, veel passes mislukten, het combinatiespel, zoals wekelijks wordt gedemonstreerd was verdwenen en alle ballen werden hoog, hard en een tikkeltje ondeskundig richting het vijandelijke doel geschopt. Het publiek de grote verliezaar. Toch werd er nog een doelpuntje meegepikt door de runner up in de yeah-yeah daw 5 topscoorderslijst, Rob “die sjaal van Anke staat mij beter, dus daarom doe ik hem ook aan en krijgt Anke die ook niet meer terug, waarschijnlijk is die nu ook te ruim voor haar door die dikke nek van mij, maar dat maakt niet uit, maar heb ik haar eigenlijk al ten huwelijk gevraagd of moet ik dat nog doen” Appelhof, wederom op aangeven van Mark “de natte zeesponsenduiker van Benidorm” vd Bogaert maakte hij het op artistieke wijze af. Kortom een eindstand van 3 tegen 0 werd genoteerd, zodat de TOPOssenaren zonder punten huiswaarts werden gestuurd.
Verder gebeurde er in de TOP van het klassement geen verrassende uitslagen, helaas pakte Ruwaard tegen Berghem geen punten en de wedstrijd van Geffen werd uitgesteld, waardoor Berghem nu alleen aan kop met nog een tweetal achtervolgers waaronder de koene ridders van DAW 5.
Op verzoek van Mark “voor al uw vegatarische snacks” Smits komt hier zijn mopje van de week: Wellicht voor een enkeling komt hij bekend voor, maar voor de meerderheid zal deze toch vernieuwend zijn. Komt ie;
Op een zonnige dag in december loopt Mark samen met zijn meisje door zijn straat in zijn woonplaats Reek, na wat rare, onverwachte geluiden die hij opving geen hij rondkijken. Hij zag niets vreemds, hij had gezocht in de struiken, achter de lantaarnpaal, achter zijn auto, op het dak, op de inrit van de buren. Uitgeput van zijn speurwerk ging hij thuis in de bank liggen en ging kijken naar zijn dvd van Caro Emerald, plots hoorde hij het geluid weer. Het geluid kwam van buiten achterin de tuin. Hij stond moeizaam en geirriteerd op en liep naar buiten achter in de tuin. Hij keek in de lucht en zag daar zijn twee vrienden zweven, aan de linkerkant een Reekse koelkast en aan de rechterkant een de Reekse duif en in het midden een Roekse koe. De Reekse duif zei tegen de Roekse koe; ‘Roekoe’, waarop de Roekse koe antwoorde met; ‘Reekduif’.
Op 12.00 lokale tijd floot de scheidsrechter voor de start van de wedstrijd tussen das funfde, die ondertussen een zegekar achter zich heeft hangen die wat aan de kleine kant oogt, want zouden zij het gaan redden met dit gammel karretje tot het einde van het seizoen? De tegenpartij was koud uit de kleedkamer gekomen, had geen warming up nodig en kon zou zo tegenstand moeten gaan bieden. Het is dat de verkenners van de trots van Schaijk rustig op hun posten bleven. Afwachtend werd er telkens een plaagstootje gegeven dit tot grote ergernis van de opperbevelhebber die dit vanuit zijn bunker met zijn verrekijker allemaal zag gebeuren. Tot Ons Plezier kwamen de rood-witten nauwelijks tot hun favoriete spelletje en de bal ging dan ook niet vlotjes rond bij de tegenpartij, zodat Stefan “voormalig Break-Out hunk van de week” van Summeren met zijn zongebruinde lichaam lekker in zijn opgehangen hangmatje tussen de twee palen kon blijven liggen. Rustig induttend zag de deur op het slot het schouwspel jammerend aan, totdat een opkomende verdediger/spelmaker ingreep na goed drukzetten van het spitsenkoppel Benjamin en Bult. Als een ware routinier, ontfrutselde Van Geffen de bal bij zijn tegenstander en ging over op de aanval. Hij sneed als een mes door de boter, tussen de rechtermiddenvelder en zijn backup in richting de achterlijn. In alle rust liet hij de rechterverdediger terugkomen in het duel om de bal, maar na een weergaloze passeerbeweging, waarop wekelijks woensdagavond wordt getraind, versnelde hij definitief weg van zijn belager, de lieve jongen kon zijn eigen zien in de spiegeltjes op de hakken van zijn snell stappers, en gaf een voorzet zoals David Beckham in zijn goede jaren bij Manchester United. Want achterin, ter hoogte van de tweede paal stond de man die op het voetbalveld al maanden droog stond (naar eigen zeggen thuis niet, wat nog niet geverifieerd is bij de moeder van Max), in tegenstelling tot zijn verhalen over het leven aan de Spaanse Costa’s waar hij leefde van de liefde gegeven door zijn aanbidsters, de Sensuele Stier van Salou, de Levenslustige Leuter van Lloret, is weer terug. De doelman kon het leder niet aan en aaide de bal, zoals de dames vroeger in Utrecht ook werden geaaid door een voormalig Schaijks student die leefde in Den Bosch, welke keer op keer zijn terrortorium maar afbakende en vergrootte. Deze koelde deze onbeschrijvelijke assist dan ook maakbloedig af. GOAL! GOAL! En niet te vergeten twee handen de lucht in, een hupje, een kort sprintje gevolgd door een kort hupje. Daarna waren de oranjehemden ontketend en de tweede treffer liet dan ook niet lang op zich wachten. Want Mark “anusje van alles” Smits die deze week de ‘voorkeur’ kreeg boven Ruud “ik regel het trainingskamp in de winterstop wel eventjes” Zegers op de mid mid positie, hij zag Rob “op zich lijkt het mij ook wel leuk om dat met jou te regelen Ruud” Appelhof helemaal vrij staan op een meter of vierenveertig van het vijandelijke doel. Hij maakte zich gereed om een de doelman de schrik van zijn leven te bezorgen en schoot met zijn hele ziel en zaligheid tussen de twee palen. Met een speciale ingestudeerde curve met buitenkant links verdween het leder van zijn voet. Met open mond kijkend liet hij de defensie van T.O.P. hun spelplezier verdwijnen, want de bal verdween in de voor de kijkers rechterhoek. Goal! Goal! Zwaaiend met die heupen werd er terugwaarts gekeerd voor de tweede topaftrap. Amper bekomen van de schrik was het volgende wapenfeit alweer een feit, maar helaas was het hoofd van Bart “Ron is een mietje met zijn smerige sinas, hoe krijg je het ook verzonnen op je vrije zaterdag avond! Sul!” Bongers niet gekrijt en de bal verdween over het doel, echter kon Mark “romantisch met Caro Emerald en een telefoon die niet werkt” Smits dit beter en de bal verdween over de ballenvanger. Ook Rick “hehe eindelijk weer eens een Scania in het verslag, want dat gesemmel over mij en Ron is nu toch wel even mooi geweest, want die lamzak die met onze Marion gaat kan nog niet eens tegen 7 liter Sisi!” Vos deed nog mee en liep voor de verandering eens niet buitenspel, dromend over trouwen in een Scania V8 (ja een echte, niet die nep Line6 waarin ik nu rij) samen met zijn Linde, zag hij de bloedruikende Nicky “de plastische chirurg” Lucassen op komen stomen. Eindelijk verlost van zijn tegenstander rook hij zijn kans en ging als een ware spits de zestienmeter binnen. Langs de achterlijn richting het doel speelde hij ietwat ongelukkig de bal te ver vooruit en viel de bal tussen de doelman en de niet te stoppen Lukano. Beide in volle overtuiging dat ze de bal zouden hebben gleden naar de bal een frontale botsing was het effect, de doelman werd alsof hij duif was die op de weg zat overreden door prachtig geboende Scania van de Vos (R.Vos Transport) en lag dan ook niet al te comfortabel op het veld. De Lukano kwam ook niet ongeschonden uit de strijd, want hij had de tanden van de doelman in zijn knie staan, maar na een snoepzak van moeders kon hij gelukkig wel door in de tweede helft, want de scheidsrechter had alvast gefloten voor de rust. Helaas werd de doelman naar het ziekenhuis gereden, met klachten aan zijn hoofd. Namens deze weg, excuses voor het onbesuisde inkomen van de gelukkig/goed spelende Little Lukano, het kan er eigenlijk ook maar één zijn, hé?
Na de rust was iedereen nog onder de indruk van het slot van de eerste helft, tenminste daar leek het op. Inmiddels was de vader van, de schoonvader van, de baas van, tassensponsor van, langs het veld komen staan voor de nodige aanmoedigingen. Evenals enkele andere trouwe supporters, zoals moeder Lukano en de ouders van die knaap die de verdubbelaar wekelijks inzet, en een anderen die ik niet hoor te vergeten te noemen die door wind, regen, schaduw, sneeuw, hagel, zon en mist komen kijken naar hun kroost. Maar echt bedankt voor hun moeite werden ze niet in de tweede helft voor hun komst, want de wedstrijd kreeg een zoals je dat mooi kunnen zeggen, een ander gezicht, een omwenteling, een keerpunt, etc. Niet dat de TOPpers beter gingen voetballen in de tweede helft, maar het werd voornamelijk slordig van de oranjezijde, veel passes mislukten, het combinatiespel, zoals wekelijks wordt gedemonstreerd was verdwenen en alle ballen werden hoog, hard en een tikkeltje ondeskundig richting het vijandelijke doel geschopt. Het publiek de grote verliezaar. Toch werd er nog een doelpuntje meegepikt door de runner up in de yeah-yeah daw 5 topscoorderslijst, Rob “die sjaal van Anke staat mij beter, dus daarom doe ik hem ook aan en krijgt Anke die ook niet meer terug, waarschijnlijk is die nu ook te ruim voor haar door die dikke nek van mij, maar dat maakt niet uit, maar heb ik haar eigenlijk al ten huwelijk gevraagd of moet ik dat nog doen” Appelhof, wederom op aangeven van Mark “de natte zeesponsenduiker van Benidorm” vd Bogaert maakte hij het op artistieke wijze af. Kortom een eindstand van 3 tegen 0 werd genoteerd, zodat de TOPOssenaren zonder punten huiswaarts werden gestuurd.
Verder gebeurde er in de TOP van het klassement geen verrassende uitslagen, helaas pakte Ruwaard tegen Berghem geen punten en de wedstrijd van Geffen werd uitgesteld, waardoor Berghem nu alleen aan kop met nog een tweetal achtervolgers waaronder de koene ridders van DAW 5.
Op verzoek van Mark “voor al uw vegatarische snacks” Smits komt hier zijn mopje van de week: Wellicht voor een enkeling komt hij bekend voor, maar voor de meerderheid zal deze toch vernieuwend zijn. Komt ie;
Op een zonnige dag in december loopt Mark samen met zijn meisje door zijn straat in zijn woonplaats Reek, na wat rare, onverwachte geluiden die hij opving geen hij rondkijken. Hij zag niets vreemds, hij had gezocht in de struiken, achter de lantaarnpaal, achter zijn auto, op het dak, op de inrit van de buren. Uitgeput van zijn speurwerk ging hij thuis in de bank liggen en ging kijken naar zijn dvd van Caro Emerald, plots hoorde hij het geluid weer. Het geluid kwam van buiten achterin de tuin. Hij stond moeizaam en geirriteerd op en liep naar buiten achter in de tuin. Hij keek in de lucht en zag daar zijn twee vrienden zweven, aan de linkerkant een Reekse koelkast en aan de rechterkant een de Reekse duif en in het midden een Roekse koe. De Reekse duif zei tegen de Roekse koe; ‘Roekoe’, waarop de Roekse koe antwoorde met; ‘Reekduif’.