• Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Al het goede komt in drieën, zo ook de verslagen van DAW 4. De episodes zijn dit keer niet getiteld “The fellowship of the ring”, “The two towers” en “The return of the king”, maar “Grave thuis”, “Udi uit” en “De Zwaluw thuis”. Vanwege de korte concentratieboog van menig DAW-er is besloten om de sfeerimpressies zo beknopt mogelijk te houden.

Op zondag 4 maart ontwaakte DAW 4 officieel uit haar winterstop. Op het programma stond de thuiswedstrijd tegen het tweede van Grave. De stedelingen waren er in het eerste duel in geslaagd om ons drie punten te ontfutselen en de drang om revanche te nemen was dan ook groot. Daar was in het veld helaas niet veel van terug te zien, want de bezoekers kwamen al rap op voorsprong. Na weinig doortastend verdedigend ingrijpen kon een Graafsche spits alleen op doel af en daarbij trok MikeB op onregelmatige wijze aan de noodrem. Een rake pingel later liep DAW 4 weer achter de feiten aan en dat zou er niet minder op worden. Ton Reijnen werd verrast door een opmerkelijke carembolage van de bal en kopte de bal in de loop van een Gravenaar, die van grote afstand uithaalde. Ralf “Ooit, ik zweer het, ooit hou ik de 0!” Albers kon het leder niet klemvast houden en in de rebound was de 0-2 een feit. Aan overzijde was DAW 4 via Vlugge Japie en Ferry Late Appelhof al een paar keer dicht bij een tegentreffer geweest, maar vlak voor rust was het dan toch raak. Bas “overloperrrrr” Martens legde met grootse precisie aan en hield de oranje aspiraties met een fraaie treffer in leven: 1-2! Na de thee bleef DAW 4 er vol voor gaan en het bleek conditioneel zowaar de bovenliggende partij te zijn. Nadat Ton “de Wite Wijnaldum” Reijnen had bewezen dat Otjes niet de enige is die van een goal een kans kan maken, werd Grave alsmaar verder in de verdedigende stellingen gedrukt. Toch moest Ralfinho nog een paar keer heroïsch ingrijpen, om verder onheil af te wenden. Zes minuten voor tijd werd de ontembare werklust van DAW 4 beloond met de gelijkmaker. Djarek zwansde de bal voor de pot en Japie “allicht op de goede plek” Jans prikte de verdiende 2-2 binnen. DAW ging op zoek naar meer en in de blessuretijd werd het volle pond in de wacht gesleept. Een fraaie steekpass van Mark “zelluuuuf!!” van den Bogaert bracht Ton Reijnen in stelling, die Vlugge Japie op maat bediende. Met zijn tweede treffer waren de drie punten een feit en door het puntverlies van de concurrentie bleef de titeldeur nog op een kiertje geopend.

Een week later stond de uitwedstrijd bij de nummer 3 op het programma: UDI 5. Thuis was op pijnlijke wijze met 3-4 verloren, waarna onze keeperd drie maanden niet had geslapen. Opnieuw tijd voor revanche dus en coach Willy droeg ons op om voor hetzelfde resultaat te gaan als tegen Grave. Na ongeveer zes minuten buffelde Ricky “swa” van Boekel flink het duel in. Hij maakte daarbij geen vermeend hands en bezorgde de bal bij Ton Reijnen, die zo op het oog niet al te scherp verdedigd werd. Als een ware Remi stoomde hij op naar het vijandelijke doel en met een bekeken lob verschalkte hij de Udense doelman. DAW vocht als leeuwen en het was minimaal gelijkwaardig aan de thuisploeg, maar vlak voor de thee sloeg UDI toe, vanuit vermeend buitenspelpositie: 1-1. Na de rust veerde DAW 4 sterk terug en al rap ging het weer aan de leiding. Luchtmachtkapitein Rik van de Burcht kopte sterk binnen na een mooie indraaiende vrije trap van onze Baleer: 1-2! Die voorsprong werd met hand en tand verdedigd, waardoor het minimaal anderhalve minuut duurde voordat UDI weer op gelijke hoogte kwam. In de meest vrije positie ooit waarin geen sprake is van buitenspel, kon de 2-2 binnen gekopt worden en zo kwamen de zeurende Udenaren helaas weer langszij. We waren de heldere instructies van onze coach gelukkig niet vergeten, die ons op had gedragen om opnieuw voor een 3-2 thuiszege te gaan. Vlak voor tijd lieten we UDI daarom alsnog met de punten aan de haal gaan. Het doelpunt kwam overigens tot stand na een pass op iemand in vermeende buitenspelpositie, maar door het aanhoudend gejammer van de rood-wit-blauwen werd hier helaas niet voor gevlagd.

Deze week stond de thuiswedstrijd tegen De Zwaluw 2 op het programma. Ondanks het feit dat de uitwedstrijd zich 94% op de Oeffeltse helft had afgespeeld – hoewel kadastraal gezien beide helften in Oefelts bezit waren – en DAW 4 minimaal 25 corners mocht nemen, werd er extreem vertekend met 3-1 verloren. Dat ging natuurlijk niet nog eens gebeuren en met een ware fantasieopstelling – een middenvelder in de spits en de topscoorder laatste man – trokken we de knollentuin in. DAW had weer een groot veldoverwicht en al snel moesten de blauw-witten onder de druk capituleren. Martijn “Fer” Stegen (na mateloos slechte inzendingen heeft dit noodgedwongen het verslag gehaald) frommelde zich als een ware Suarez langs twee tegenstanders, waarna hij beheerst de doelman omspeelde: 1-0! DAW 4 ging als een horde kamikazepiloten op zoek naar de tweede treffer en dat gaf de bezoekers de gelegenheid voor een counter. Ralf “één redding per aanvallende actie is genoeg” Albers pareerde in eerste instantie fraai, maar in de rebound werd het alsnog 1-1. Het gras op de vijandelijke speelhelft werd in de loop van het eerste bedrijf almaar platter getrapt door de Oranje Huzaren en al snel was de orde weer hersteld. Ton Reijnen bonjourde het wit-blauwe leder in de richting van de Oeffeltse doelman, die nog net met een zwaluwduik redding wist te brengen. In de rebound stond tchub Verstegen op de goede plek, om er met zijn tweede van de middag 2-1 van te maken. Dat gaf de Fer van Schaijk een bult zelfvertrouwen waar een kip de groene hoest van krijgt. In een bui van compleet opportunisme besloot hij het vervolgens eens op snelheid te proberen. En verrek! Tiny Verstegen moest erbij geweest zijn om het te geloven, maar met de snelheid van een geblesseerde koala was Fer Stegen het hele veld te rap af! Met een bekeken buitenkant rechts tikte hij de 3-1 binnen en de wedstrijd leek gelopen. Een countertje later had het echter zomaar weer 3-2 kunnen staan, maar de scherpte in de Oeffeltse afronding liet her en der ruimte voor verbetering.

In de tweede helft ging DAW 4 vrolijk verder met het verzorgen van bij vlagen Barceloniaanse combinaties. Het eenrichtingsverkeer nam Burgemeester Rijkevorstraatse vormen aan en de gasten uit Oeffelt kwamen niet meer onder de druk uit. Baleer verschalkte de keeper prachtig met een niet te stoppen lob. Helaas ging ie langs en dat telt niet. Even later probeerde hij het daarom maar eens met een assist. Met groots vernuft bezorgde hij de bal bij Ralf “ik schrijf geen zakelijke verslagen maja, ik schrijf ook bijna nooit een verslag” Visschers, die uiterst beheerst de 4-1 tussenstand op het bord bracht. Daarna was het de beurt aan gelegenheidsspits Mike Broere, die op aangeven van “De Vis, episode 1 or 2” voor open goal de bal binnen mocht lopen. Overstapjes zijn vaak mooi om te zien en getuigen van veel inzicht, visie en spelbeleving. Soms ook niet en het bleef dus 4-1. Het slotakkoord was aan de Witte Wijnaldum, die op feilloos aangeven van gastspeler Mark v.d. Burcht de 5-1 binnen mocht prikken. Drie punten rijker en Kai Visschers die de shirtjes wast. Het beloofde een mooie zondag te worden.

Tagged under Senioren