DAW 4 houdt koploper DESO op gelijkspel!
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
Lange tijd leek het erop dat DAW 4 dit weekend tegen OSS aan zou treden. Een Mega Surprise Act en enkele rukken aan het stuur later bleek dat toch niet het geval. De sobere middenstandbolides van DAW 4 draaiden voortijdig rechtsaf en negeerden de lokroepen van OTTC, de hondensportvereniging en de Vos Cardinals. DESO 3 stond op het programma.
DESO 3 had zeven van de acht wedstrijden in winst omgezet en was op eigen terrein verrassend genoeg nog zonder puntverlies. Dat neemt niet weg dat Das Vierte niet op zijn minst ging proberen om aan die statistiek een einde te breien. Je komt natuurlijk niet midden in de nacht uit je nest gerold om op een verzopen veld het onderspit te delven. DAW 4 begon onder aansturing van routinier Erwin 'tijdelijk back in town' Christiaans bloedje fanatiek en kwam tegen alle Unibet Predictions in op een snelle 0-1 voorsprong. Petje ‘DAW 4 pre-winterstop topscoorder allertijden’ van der Heijden caramboleerde de bal (op voormalig Zeelands aangeven van Noud van Haren) op zijn Blomdahls over de lange doelman heen. In alle euforie werden de verdedigende taken per direct weer op non-actief gesteld en dat gaf de opponenten de gelegenheid om de score tamelijk eenvoudig om te buigen naar een 2-1 voorsprong. Het thuispubliek stond op de banken en een nieuwe thuiszege leek onderweg. DAW 4 dacht daar vanzelfsprekend anders over. Her en der werd een geniepig speldenprikje uitgedeeld en na 35 minuten zou de verdiende Ausgleich op de borden staan. Sjoerd “shoufshouf de haas” Wingens stormde als een roadrunner langs de vijandelijke linies en tikte daarbij heel even de geluidsbarrière aan. Ondanks de vernietigende snelheid bewaarde hij goed het overzicht en bracht Peter “ja hij weer” van der Heijden in stelling, die beheerst de 2-2 tegen de touwen schoof. De niet onaardig fluitende leidsman constateerde dat de tweede helft in het gedrang zou komen wanneer we nog lang door de modder rond zouden blijven razen en floot snel af voor de rust.
DAW 4 had in de eerste helft vertrouwen getankt en begon overtuigend aan het tweede bedrijf. De Oranjenators hadden een licht veldoverwicht en brachten de tegenstander een aantal keren aan het wankelen. De duels werden overal op het veld met bezieling aangegaan en van het verschil in punten op de ranglijst was op het veld net zoveel te zien als van een schuw damhert in de buurt van een festivalterrein, of een ijsblokje dat vier uur op de sahara in de zon heeft gelegen: niets. Baleer ‘de steekpasstovenaar’ Verstegen stuurde de gretige Ton Reijnen de diepte in, die optimaal profiteerde van de weinig verbluffende start- en topsnelheid in het centrum van de defensie. Uiteindelijk werd hij gestopt door de Ossche doelman, die daarbij met een prachtige theatershow probeerde een vrije trap te versieren. Dat lukte hem niet en na een korte discussie werd hij vriendelijk overeind geholpen. Inmiddels had Baleer ‘het afstandsschotkanon’ Verstegen de bal echter alweer in zijn bezit en hij zag zijn kans schoon. Terwijl de keeper nog krampachtig probeerde om tijdig terug zijn hok in te gaan, legde hij vanaf ruim 35 meter aan en schoot de bal genadeloos binnen: 2-3! De roboteske stilstaande Peter Crouch imitatie had wat iedereen betreft achterwege mogen blijven, maar dat maakte de pret er niet minder om. Een ultrasensatie leek dus in de maak. Dat ging de leidsman helaas net wat te ver, zodat hij besloot om voor een lichte schouderduw van gelegenheidsback Joey ‘fairplay’ Lukassen een lachwekkende pingel uit te delen. Doelman Ralf die, nadat hij zijn 50e nulloze weekend op rij verzekerd had, op bijna alles een antwoord leek te hebben, moest lijdzaam toezien hoe de 3-3 tegen de touwen werd geschoten. Wat volgde was 200% eenrichtingsverkeer in de richting van het doel van DAW 4. Met hangen en wurgen en meer geluk da wijsheid werden de elf spelers van DESO met succes van scoren afgehouden. De elf spelers? Ja, de elf spelers. Ondanks het feit dat de scheids daadkrachtig optrad door een licht gefrustreerde tegenstander van het veld te sturen – na een sliding met gestrekt been op de keeper, terwijl de bal al lang niet meer in het spel was – mochten de gastheren de strijd tóch met elf spelers vervolgen. Wat bleek? De thuisploeg had besloten om het probleempje ‘zelf op te lossen’, door de persoon in kwestie te wisselen, nadat hij door de scheids van het veld gestuurd was. Hogere wiskunde dus en het 3-3 gelijkspel werd dan ook als een zege in ontvangst genomen.
Noot: Ralf Albers werd bij terugkomst in de kantine luidkeels verwelkomd, met een staande ovatie die de begroeting van het kampioenschap van DAW 1 in geheel ander perspectief plaatste. Zo blijkt maar weer dat er binnen DAW ook bij de lagere teams wel degelijk aandacht bestaat voor uitzonderlijke prestaties!
DESO 3 had zeven van de acht wedstrijden in winst omgezet en was op eigen terrein verrassend genoeg nog zonder puntverlies. Dat neemt niet weg dat Das Vierte niet op zijn minst ging proberen om aan die statistiek een einde te breien. Je komt natuurlijk niet midden in de nacht uit je nest gerold om op een verzopen veld het onderspit te delven. DAW 4 begon onder aansturing van routinier Erwin 'tijdelijk back in town' Christiaans bloedje fanatiek en kwam tegen alle Unibet Predictions in op een snelle 0-1 voorsprong. Petje ‘DAW 4 pre-winterstop topscoorder allertijden’ van der Heijden caramboleerde de bal (op voormalig Zeelands aangeven van Noud van Haren) op zijn Blomdahls over de lange doelman heen. In alle euforie werden de verdedigende taken per direct weer op non-actief gesteld en dat gaf de opponenten de gelegenheid om de score tamelijk eenvoudig om te buigen naar een 2-1 voorsprong. Het thuispubliek stond op de banken en een nieuwe thuiszege leek onderweg. DAW 4 dacht daar vanzelfsprekend anders over. Her en der werd een geniepig speldenprikje uitgedeeld en na 35 minuten zou de verdiende Ausgleich op de borden staan. Sjoerd “shoufshouf de haas” Wingens stormde als een roadrunner langs de vijandelijke linies en tikte daarbij heel even de geluidsbarrière aan. Ondanks de vernietigende snelheid bewaarde hij goed het overzicht en bracht Peter “ja hij weer” van der Heijden in stelling, die beheerst de 2-2 tegen de touwen schoof. De niet onaardig fluitende leidsman constateerde dat de tweede helft in het gedrang zou komen wanneer we nog lang door de modder rond zouden blijven razen en floot snel af voor de rust.
DAW 4 had in de eerste helft vertrouwen getankt en begon overtuigend aan het tweede bedrijf. De Oranjenators hadden een licht veldoverwicht en brachten de tegenstander een aantal keren aan het wankelen. De duels werden overal op het veld met bezieling aangegaan en van het verschil in punten op de ranglijst was op het veld net zoveel te zien als van een schuw damhert in de buurt van een festivalterrein, of een ijsblokje dat vier uur op de sahara in de zon heeft gelegen: niets. Baleer ‘de steekpasstovenaar’ Verstegen stuurde de gretige Ton Reijnen de diepte in, die optimaal profiteerde van de weinig verbluffende start- en topsnelheid in het centrum van de defensie. Uiteindelijk werd hij gestopt door de Ossche doelman, die daarbij met een prachtige theatershow probeerde een vrije trap te versieren. Dat lukte hem niet en na een korte discussie werd hij vriendelijk overeind geholpen. Inmiddels had Baleer ‘het afstandsschotkanon’ Verstegen de bal echter alweer in zijn bezit en hij zag zijn kans schoon. Terwijl de keeper nog krampachtig probeerde om tijdig terug zijn hok in te gaan, legde hij vanaf ruim 35 meter aan en schoot de bal genadeloos binnen: 2-3! De roboteske stilstaande Peter Crouch imitatie had wat iedereen betreft achterwege mogen blijven, maar dat maakte de pret er niet minder om. Een ultrasensatie leek dus in de maak. Dat ging de leidsman helaas net wat te ver, zodat hij besloot om voor een lichte schouderduw van gelegenheidsback Joey ‘fairplay’ Lukassen een lachwekkende pingel uit te delen. Doelman Ralf die, nadat hij zijn 50e nulloze weekend op rij verzekerd had, op bijna alles een antwoord leek te hebben, moest lijdzaam toezien hoe de 3-3 tegen de touwen werd geschoten. Wat volgde was 200% eenrichtingsverkeer in de richting van het doel van DAW 4. Met hangen en wurgen en meer geluk da wijsheid werden de elf spelers van DESO met succes van scoren afgehouden. De elf spelers? Ja, de elf spelers. Ondanks het feit dat de scheids daadkrachtig optrad door een licht gefrustreerde tegenstander van het veld te sturen – na een sliding met gestrekt been op de keeper, terwijl de bal al lang niet meer in het spel was – mochten de gastheren de strijd tóch met elf spelers vervolgen. Wat bleek? De thuisploeg had besloten om het probleempje ‘zelf op te lossen’, door de persoon in kwestie te wisselen, nadat hij door de scheids van het veld gestuurd was. Hogere wiskunde dus en het 3-3 gelijkspel werd dan ook als een zege in ontvangst genomen.
Noot: Ralf Albers werd bij terugkomst in de kantine luidkeels verwelkomd, met een staande ovatie die de begroeting van het kampioenschap van DAW 1 in geheel ander perspectief plaatste. Zo blijkt maar weer dat er binnen DAW ook bij de lagere teams wel degelijk aandacht bestaat voor uitzonderlijke prestaties!