Lucky Luuk loodst Das Vierte naar cruciaal gelijkspel

Deze zondag genoot het vierde de bedenkelijke eer om de eerste degradatiewedstrijd van het seizoen te mogen spelen. In eigen huis was collega-laagvlieger Blauw Geel 4 de vijand. Uiteraard hadden we niets te vrezen, want we hadden niemand minder dan Lucky Luuk in onze gelederen. Juist ja, de man die sneller schiet dan zijn schaduw.

 

De Veghelaren waren rijkelijk laat in Schaijk aangekomen en begonnen aardig mat aan de wedstrijd. DAW 4 rook bloed en creëerde de ene verwoestende aanval na de andere. Indrukwekkende combinaties van Tim School en Rik van Summeren zorgden voor veel wanhoop bij de opponent, maar een doelpuntje zat er helaas niet in. Dennis ‘the manace’ Geurts stond in de regio al bekend om zijn betrokkenheid bij het wel en wee van de tegenstander en deze zondag was daarop geen uitzondering. Hij kon het niet langer aanzien hoe Blauw Geel van het kastje naar de muur gestuurd werd en hij besloot om de spartelende Mijereistedelingen een handje te helpen. Met de nodige acrobatische trucjes bracht hij de Veghelse voorhoede in stelling en als een warm mes door de boter konden de bezoekers vanaf de middellijn doorlopen naar de goal. Tom ‘de vliegende panter’ van Casteren moest het antwoord schuldig blijven en daarmee was de schokkende 0-1 een feit. Niet veel later leidde nieuw gerommel in de Schaijkse achterhoede tot een strafschop voor Blauw Geel. Die werd niet slecht ingeschoten, maar met een hyperreflex dook Tom de bal uit zijn hok! Dat leek het opstapje naar de ommekeer, maar niets was minder waar. Een te korte terugspeelbal van Veghelse assistkoning Dennis bracht Tom in de problemen en die stortte zich op de bal. De daarop volgende indirecte vrije trap in het strafschopgebied werd in één keer tegen de touwen gewerkt, maar dat was de scheidsrechter van dienst helaas ontgaan: 0-2. Aan de overkant kreeg DAW 4 ook nog een goede kans, maar helaas was Lucky Luuk net te laat van zijn Jolly Jumper afgesprongen om de grote kans tot een doelpunt te promoveren. Halbzeit.

 

Ook in het tweede bedrijf kon DAW 4 aanvankelijk geen vuist maken en een nieuwe nederlaag leek zich af te tekenen. Blauw Geel bleef net zo makkelijk overeind als een Wakanohana die door Co Stompé belaagd wordt en het nog overgebleven publiek sloeg dit schouwspel met het schaamrood op de kaken gade. DAW 4 mocht keeper Tom en de klungelige voorhoede van Blauw Geel bedanken dat het na 89 minuten nog steeds maar 0-2 stond. Nadat alle duiven, merels, eksters en pauwen al als hazen gevlucht waren voor de ongeleide projectielen die van een aantal DAW-schoenen afkomstig waren, besloot Luuk “I’m just a poor lonesome cowboy” Willems dat hij de tegenstander lang genoeg had laten ruiken. In de 90e minuut verwisselde hij zijn oranje shirt voor een cowboyoutift, ruilde zijn adidas kicks in voor een pratende knol en begon in zijn eentje de jacht op de Veghelse Daltons. Bij een corner van Tim Pabo zweefde hij hoog boven de vijandelijke achterhoede uit. Hij raakte de bal helaas volkomen verkeerd, maar bij de tweede paal werd de bal gelukkig toch nog door Ed tegen de touwen gewerkt: 1-2! Helaas was er geen speeltijd meer over en de scheids stond op het punt om af te fluiten. Direct na de aansluitingstreffer rosten de gasten uit Veghel onze bal echter richting de Reek om een snelle aftrap te voorkomen en dat rechtvaardigde in de ogen van de scheids toch nog anderhalve minuut extra speeltijd. Die anderhalve minuut werd uitstekend benut. Tim Crèche stuurde chefkok Jaap met een perfecte bal de diepte in en die bracht de bal perfect op maat voor de pot. En daar stond… Lucky Luuk! Als een ontketende Rataplan bonjourde hij de bal met rechts tegen de touwen, 2-2!! 

 

Een kostbaar puntje voor het vierde, dat daarmee nog enigszins zicht houdt op de concurrenten. De derde helft werd helaas volledig ontsierd door onze Lucky Luuk, die aan het eind van de rit een schorre stem had van alle keren dat hij aan allerlei tafels vertelde dat hij twee keer gescoord had. Ook op woensdag had diva Willems het nog te druk met zichzelf op een platte kar door het dorp te duwen en hij besloot dan ook om niet te komen trainen. Komend weekend wacht HVCH, waar onze Lucky Luuk in het verleden nog ooit de paal geraakt heeft. Althans, wanneer we moeten afgaan op het driewekelijks terugkerend slap geziever van de lonesome cowboy.