Das Vierte pakt zilveren medaille in de Peel

Wanneer je de luxe accommodatie van ons pittoresk clubje aan de Bossestraat gewend bent, dan heb je één probleem: iedere uitwedstrijd is een teleurstelling. Ook afgelopen zondag was het weer afzien geblazen, toen onze verwende vedetten van de totaalvoetbalmachine compleet ontredderd constateerden dat het vijandelijk kleedlokaal géén stopcontacten kende. Dat betekende dat de Hi-Fi set van DJ Burgt geen krimp gaf en dat de maïs dit weekend niet van het land ging.

Nadat Lim van der Tinden en Generaal Van der Zanden beurtelings op mensonterende wijze a capella versies van respectievelijk ‘Schijt Aan De Bazen’ en ‘Brandend Zand’ ten gehore hadden gebracht, besloten we al snel om het dit keer maar zonder geluid te doen. Er zat deze week toch al extra muziek in de ploeg, want na lange contractbesprekingen was het de technische staf van Das Vierte eindelijk gelukt om de ongenaakbare Joost van Dongen aan de selectie toe te voegen. Aldus verscheen de ploeg vol vertrouwen aan de aftrap, op bezoek bij koploper Odiliapeel 2.

Capitano Jans boekte een belangrijke overwinning bij de toss en dat betekende dat DAW 4 het eerste bedrijf met zon en wind schuin in de rug mocht spelen. Geholpen door Jan de Wind en op basis van een flinke dosis inzet en beleving hield Das Vierte de koploper aanvankelijk aardig in bedwang. Voor de cameraploeg van Studio Sport liep de eerste helft uit op een teleurstelling, want beide ploegen hadden moeite om kansen te creëren. Voor DAW 4 was Rik ‘Ovum Novum’ van Summeren het dichtst bij een treffer, toen zijn voorzet bijna onder de lat geblazen werd. De groenwitten hadden een klein veldoverwicht, maar werden toch betrekkelijk eenvoudig van het Schaijkse doel geweerd. Met Frits van Turenhout als voice over verdwenen de 22 figuranten onverrichter zake in de catacomben: nullll-nullll.

Zoals ook elders in den lande al gebleken was, laten scheidsrechters de ploegen halverwege de wedstrijd nog wel eens van helft wisselen. Zo ook in de Peel. Met windkracht 19 dwars over de piste, hadden de oranjehemden de grootste moeite om het witte leder over de middellijn te krijgen. Binnen drie minuten na de hervatting was het al raak voor de gastheren: een voorzet viel door de wind volledig stil bij de tweede paal en kon daar kinderlijk eenvoudig van dichtbij binnen worden gekopt: 1-0. Naar mate de tweede helft vorderde werd duidelijk dat Das Vierte iets nodig had: een wonder, of een windscherm van 48 bij 6 meter. Aangezien de lokale bouwmarkten ‘De Zwaan – Tuincentrum’ en ‘V.d. Hoeven – Voor al uw Schroeven’ hun deuren op zondag gesloten hielden, zat er niets anders op dan te hopen op een wonder. Dat wonder kwam er ook, maar dan niet in de vorm van de gewenste gelijkmaker, maar als reeks gemiste kansen voor de thuisploeg. Goalie Daan Janssen hield als weerbare Galliër dapper stand tegen een spervuur een Odiliapeelse doelpogingen en werd zo nu en dan ook geholpen door een ongelofelijk gemist kanon van een kans. Aan de overkant bleef het wachten tot de bal een keer goed zou vallen en dat was na een kleine 83 minuten spelen het geval. Dennis ‘roadrunner’ Geurts spolde door de wind naar de achterlijn en slingerde de bal voor de pot. Daar belandde de bal voor de voeten van Robin ‘selectieve kniepijn’ van den Heuvel, die de lastige bal van dichtbij helaas niet tegen de touwen kon werken. In de slotfase ging Das Vierte vol risico met veel inzet en beleving voor een resultaat, maar daar zou het niet in slagen.

Met een 1-0 nederlaag op zak dropen de moegestreden oranjehemden teleurgesteld af. Op het vertoonde spel en de geleverde strijd kan het elftal in ieder geval weer voortborduren. Volgende week wacht de belangrijke wedstrijd tegen Achates 3. Winst of verlies kan doorslaggevend zijn voor de smaak van die ene machteloze kalkoen, die ook dit jaar in carnivorisch Schaijk weer kan rennen voor zijn leven.