• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

In het leven is het geven en nemen. In het geval van het ruimdenkend en weldadig Das Vierte is het uiteraard vooral geven. Deze zondag vormde daarop geen uitzondering. Het begon al vóór aanvang van het duel, toen de ploeg om milieuhygiënische redenen besloot om met slechts twaalf spelers en zonder hoofdleider af te reizen naar De Rakt, zodat het voltallig gezelschap in vier auto’s zou passen. Daar bovenop nam Das Vierte in het kader van zuinigheid ook nog twee extra diesels mee: Peter van der Heijden en Joost van Dongen. Een beter milieu begint immers bij onszelf.

Zo goed als Das Vierte met het milieu omspringt, zo bedenkelijk is het gesteld met de bedrijfsvoering van De Rakt. Het bouwvallige kleedlokaal waarin de oranjehemden zich mochten voorbereiden, was het best te vergelijken met een opgevoerde sauna. Temperaturen van 43 graden en hoger waren geen uitzondering en iedereen werd dan ook verzocht om de jaszakken goed leeg te maken. Een achtergebleven kastanje kon in het tijdsbestek van de eerste helft immers zijn uitgegroeid tot een volwaardige boom met 17 jaarringen en een eksternest.

Als gestoomde garnalen begon DAW 4 aan het eerste bedrijf. De meest veelzijdige rol was weggelegd voor DJ Burgt, die zowel leider, grensrechter, wisselspeler én onze enige toeschouwer was. Afgeleid door de wondermooie molen bij het honkbalveld, besloot Bart ‘wannabe backske’ Janssen de vijand in het zadel te helpen. Een gruwelijk balletje breed werd onderschept en één op één met de doelman faalde De Rakt niet: 1-0. Nestor en routinier Joost van Dongen dacht dit kunstje minstens te kunnen evenaren en bediende daarmee niet veel later een andere Raktenaar. Opnieuw kon men één op één op onze goalie af en opnieuw was het raak: 2-0. Tien minuten later was het tijd voor het derde debacle, maar dit keer was het scheepsrecht: Daan ‘Ralfmanian Devil’ Janssen pareerde sterk en voorkwam zo een voortijdige beslissing van het duel. Aan de overkant kon Das Vierte daar de eerste helft niet veel tegenover stellen. Tot meer dan wat stompe speldenprikjes leidde het niet. De gevaarlijkste uitbraak kwam op naam van veteraan Petje van der Heijden, maar die Makte nie dat ie em Rakte. Een volgende gevaarlijke uitbraak van De Rakt kon op de valreep verijdeld worden door de scheidsrechter, die met de routine van een geboren thuisfluiter midden in een veelbelovende aanval voor het einde van de eerste helft floot.

Opgeven staat net als ‘frimärke’, ‘espejo’ en ‘piccione’ niet in het vocabulaire van de noeste arbeiders van Das Vierte. De ploeg rechtte dan ook de rug en begon vol goede moed aan de tweede set. Die overmoedige dadendrang werd al vrij snel beloond, toen Bart ‘El Spelverdeler’ Janssen besloot om het van afstand te proberen. Vanaf ruim twintig meter krulde hij de bal geweldig achter de hopeloos duikende doelman en daarmee lag het duel weer helemaal open: 2-1! Opeens werden de kaarten opnieuw geschud, toen Lim van der Tinden als in een operette van Shakespeare op theatrale wijze naar de grond ging, na een duwtje van zijn tegenstander met de kracht van 0,00671 op de schaal van Mini-Richter. De verbaasde leidsman toonde de Raktioso een rode kaart, waarna de laatste twintig minuten verwerden tot eenrichtingsverkeer. Helaas liep Das Vierte te vaak de trechter in, wilde de lange bal telkens net niet goed vallen en stuitte een inzet van Mr. Bookmaker laat in het duel op de keeper. De pacemaker van de scheidsrechter draaide overuren en een gelijkspel kon hij natuurlijk niet riskeren. Dit, of de genadeloze juk van zijn echtgenote die hem dringend sommeerde om op tijd thuis te zijn, was de aanleiding voor zijn beslissing om de blessuretijd er niet bij op te tellen, maar juist van de zuivere speeltijd af te trekken.

Deze wonderlijke interpretatie van de spelregels leidde tot een veel te vroeg eindsignaal, waardoor Das Vierte de gelijkmaker alsnog kon vergeten. Ontroostbaar keerde de ploeg terug naar Schaijk, maar daar werden alle wonden al snel geheeld door de prachtige klanken van Robert Sand en de narrow escape van DAW 1.Enig smetje op de middag was de belofte van DAW 3-goalie Tom van Casteren, die met de status van een ultravedette van weleer plechtig beloofde nog ooit terug te keren in het keepersshirt van DAW 4.

In het kader van 'Beter goed gejat dan slecht verzonnen' gaat onze dankbaarheid voor het nieuwe logo uit naar Rob Kuijpers!

Tagged under Senioren