• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Een goede teamgeest moet je zelf creëren en wat leent zich daar nou beter voor dan een gezellig burgerlijk tochtje op de fiets? Dat, of de flitsende DAW Wildwinterkermis later op de dag maakte dat de Enfant Terribles van Das Vierte deze zondag nagenoeg allemaal met de fiets bij sportpark D’n Heuvel aankwamen. Dan gaan we maar op de fiets! Als ware het niets ontziende atleten trokken de Gladiatoren van Das Vierte in een gebroederlijke karavaan naar hun bestemming: de Reek! De Reek?? Jazeker, Das Vierte is afgegleden naar competities waarvoor zelfs het op één na beste van de Reek een startbewijs heeft gekregen.

Vanuit Schaijk richting de Reek is het hoofdzakelijk remmen geblazen. Je fietst immers kilometers lang een gat in. De heenweg voorliep dan ook voorspoedig en ruim voor het eerste fluitsignaal verscheen de voltallige selectie van Das Vierte aan de Monseigneur Suijsstraat. Het weerzien met de schattige kantine en bouwvallige kleedlokalen was erg emotioneel. Het wedstrijdveld bleek al van net zo’n denderende kwaliteit. Diepe geulen in de zompige grasmat maakten duidelijk dat de Reekse lakenvelders nog geen vier minuten geleden plaats hadden gemaakt.

De beginfase was van beide kanten bedroevend. De bal werd flink in de rondte gespeeld, maar Aldi passes leidden tot niets. De eerste goede kans werd gecreëerd door – wie anders – the Menace. Op snelheid stoomde hij op links makkelijk langs zijn Reekse belager en hij bracht de bal gevaarlijk voor het doel. Daar stond Bart ‘wannabe rechtsback’ Janssen al klaar, maar hij kreeg zijn voet niet tegen de bal. Van een handsbal van de Reekse verdediger wilde de – 90 minuten lang zeer goed fluitende – scheidsrechter niets weten. Daarna gebeurde het schier onmogelijke. De Reek kwam op voorsprong! Thermo Theo bleek nog niet helemaal opgewarmd en gaf zijn directe tegenstander teveel ruimte. Die stuitte in eerste instantie nog op de Frietbakker van de Hoevestraat, maar in tweede instantie was onze goalie gezien: 1-0. Men zou verwachten dat Kat in het Nauw Das Vierte zich als een gebeten adder op zou richten, maar daar kwam weinig van terecht. Integendeel. Door slap verdedigen kreeg de thuisploeg zowaar nog twee tot drie prima kansen om de voorsprong uit te breiden. Das Vierte had Aldi tijd onthutsend weinig in te brengen en kwakkelde door tot aan de thee.

Donkere wolken trokken zich samen in het kleedlokaal, waar de nodige ‘foei’s’ en ‘hee’s’ hartstochtelijk door de lucht vlogen. Aldi commotie had effect. Das Vierte kwam de Zweite Helbzeit een stuk feller uit de startblokken en dat resulteerde al snel in een gevaarlijke vrije trap. Die was helaas niet aan Jart Banssen besteed. Even later liep Vas Vierte in het Reekse countermes en dat leverde de thuisploeg een niet te missen kans op. Ere wie ere toe komt: de Reek bleek tot meer in staat dan uw verslagschrijver ze toedichtte en de bal verdween kansloos naast het doel.

Nadat het spel weer even voort had gekabbeld, waren de laatste twintig minuten overduidelijk voor een hard werkend Das Vierte. Even leek die Ausgleich een feit, toen Man Of The Match Helm The Menace bereikte. Helaas schampte zijn zweefbal de buitenkant van de paal. Ook een gevaarlijke voorzet van Bart ‘whatsapp kapot’ Derks leidde bijna tot een goal. De Reek vond het daarna tijd voor een artistiek intermezzo. Met de kreet van een parende paradijsvogel stortte één van de thuisspelers zich na een Verona-van-der-Leur afsprong zonder landing ter Aarde, maar de scheidsrechter ging daar begrijpelijk niet op in.

Het motiveerde Das Vierte om er nog wat kansen uit te persen. Zo galoppeerde The Derksenator weer op over de rechterflank en hij legde de bal pal op het hoofd van El Capitano Jans, maar zijn vrije kopbal miste helaas richting. Even later kon hij van dichtbij alsnog de gelijkmaker aantekenen, maar een strakke voorzet van The Menace werd door het veld iets van richting veranderd en daar had onze soesjeschef – immers een Schaijkenaar en geen Reekenaar – niet op gerekend. Zo bleef het enige schot – al dan niet op goal – van Das Vierte op naam van een goed ingevallen Mas Bartens. De doelman wist die inzet vanaf 35 meter zowaar met alle moeite van de wereld tot een onnodige corner te verwerken.

Alle aangedraaide duimschroeven misten effect. In de slotfase leed Leijs van Larsen nog onhandig balverlies en daarvan werd dankbaar geprofiteerd: 2-0, fuut-fuut-fuuuut. Een uitslag waar een geblindeerde kanarie de hik van krijgt. De terugweg uit het Reekse gat was als een beklimming van de Alpe d‘Huez. Aldi inspanningen waren bovendien voor niks, voor noppes en voor nada, want onze fietstassen waren nog net zo leeg als op de heenweg.
Tagged under Senioren