• Gepubliceerd in Voetbalnieuws

Excuses
Uw verslagschrijver wenst dit verslag te beginnen met zijn welgemeende excuses, vanwege het uitblijven van een wedstrijdverslag van de wedstrijd DAW 11 – Nulandia 4. Om de geloofwaardigheid van de verslaglegging geen onnodig geweld aan te doen, heeft de redactie besloten van die wedstrijd geen verslag uit te brengen, om de brede hoon en uitingen van ongeloof op Social Media over het zogenaamde doelpunt van De Lus te voorkomen. In hoofdstuk 4 van Einstein’s studentenpocket ‘Natuurkunde voor gevorderden’ wordt de kans op een kopgoal van De Lus immers ingeschat op de helft van een kwart van de kans dat Pasen en Pinksteren ooit op één dag zullen vallen.

Wij rekenen op uw begrip.

De wedstrijd
Dat verklaard te hebben, kan de blik op de belangrijke zes-puntenwedstrijd die Das Elfte dit weekend afwerkte in Heesch. Met een bonte verzameling aan getalenteerde krachten, trok het legioen van veldmaarschalk Zegers en Luitenant Van Summeren opgetogen naar sportpark De Braaken, om daar als nummer 9 van de ranglijst het leven van de nummer 8 flink zuur te maken. Bij dit troosteloos affiche in de achterhoede van de Kelderklasse paste volgens de terreinbeheerder niets meer of minder dan de zwarte piste in de uiterwaarden van het sportpark, die tot zeven jaar gelden nog als ‘kunstgrasveld’ bekend stond. De hinderlijke rubberkorrels zullen na afgelopen zondag ongetwijfeld nog wekenlang tot ver achter de Schaijkse bilnaden wierig rond dwarrelen.

Waar Das Elfte doorgaans met vijftien man start, om vervolgens per 21 minuten 3 man kwijt te raken, gooiden de Heeschenaren het dit weekend over een andere boeg. Aangemoedigd door een vleugje optimisme en onderschatting startte de blauw-witten het duel juist met negen man, om dat in de loop van de wedstrijd te zien oplopen tot een slordige twaalf strijders.

Ondanks het cijfermatig overwicht in de beginfase, kwam Das Elfte niet tot meer dan wat onschuldige Pressung op de vijandelijke linie. Tot veel gevaar leidde dat niet. Gelukkig was daar Teuntje Tutter Laurant Verstegen, die de bal na een indraaiende voorzet op De Lussiaanse wijze tegen de touwen knikte. Toen de stofwolken waren opgetrokken, bleken dat onfortuinlijk genoeg de touwen achter de brede rug van goalie Van Summeren te zijn, waarmee op een nogal omslachtige manier wordt beschreven dat het een onvervalst ‘Edje’ was.

Das Elfte dreigde opnieuw van een koude douche thuis te komen en die metafoor wilde de plaatselijke Nico maar al te graag kracht bij zetten. Vanwege de tropische weersomstandigheden (rond de 11 graden) besloot de wijze man de sproeiers als een malle de rondte in te sturen, waardoor voor het eerst dit seizoen ook het shirt van de gebroeders Van de Ven bezweet leek. Die kunstmatige hoosbui leidde ertoe dat beide ploegen moesten verkassen naar een ander ‘veld’, dat in de eeuwige lijst van ‘Beste voetbalveld allertijden’ is terug te vinden net boven het hoofdveld van Motema Pembe uit Congo. Das Elfte wist op die steppe in het vervolg van de eerste helft geen vuist meer te maken. Halbzeit.

In het tweede bedrijf probeerde Das Elfte er met Basco da Gama in de punt van de aanval nog een Ausgleich uit te slepen, maar de politicoloog van onze Squadra knikte een voorzet van de Peer richting Loosbroek en jankte een vernuftige steekbal van De Vent – die hem de 21e uitverkiezing tot Man of the Match op zou leveren – met veel bezieling in het vangnet.

De Lus waande zich inmiddels als op een tennisbaan en bakte er dus naar mate de wedstrijd vorderde steeds minder van. Nadat ons strijKeijzer hem handig vrij voor de goal zette leek hij alles in één klap recht te gaan zetten, maar als ware het een makkelijke smash, zo verprutste hij DE kans op de 1-1. Alsof hij alle voorgaande ‘dit is niet jouw wedstrijd’-hints had gemist, waande hij zich in de slotfase toch nog de Messi van de Zesde Klasse, toen hij een hoge voorzet van Hommellinho op voor de toeschouwer nog steeds onduidelijke manier binnen wilde werken. De cornervlag kon nog net op tijd bukken. Een ieder die benieuwd is naar het ware idee achter zijn acrobatische flater, zal moeten wachten tot het uitkomen van de memoires van Herr Strik, (getiteld ‘De Lus. Dus.’), die naar verwachting binnen tien jaar bij aankoop van twee porties kibbeling gratis op de markt verkrijgbaar zullen zijn.

In extremis pleegde Achilles Reek-deskundige Keijzer nog een niet-politieke interruptie, door als een opgetrainde Franches-Montagnes (voor de leken: een paard) op een blauw witte oxer in te springen, maar om weinig begrijpelijke redenen besloot de leidsman het maar te laten varen. Dat was overigens niet het enige dat zou varen, want gescoord werd er niet meer en zo ging Das Elfte voor een zoveelste keer dit seizoen roemloos het schip in.

NB:
Aangezien de verslagschrijver niet bij de wedstrijd aanwezig was, kan de verslaglegging op detailniveau wat afwijken van de werkelijkheid. Hierover kan worden gecommuniceerd, door een aangetekende en voldoende gefrankeerde brief te sturen naar de secretaris van Das Elfte: De Lus.