Hoe de Vos het Haasje werd
- Geschreven door Martijn de Graauw
- Gepubliceerd in Voetbalnieuws
DAW 4 verprutste afgelopen zondag tegen Margriet 5 op kinderachtige wijze de laatste kansen op het kampioenschap, door een gewonnen wedstrijd na rust alsnog uit handen te geven: 2-2. Mister PSV Bram Vos trok de avond die daaraan vooraf ging tegen beter weten in naar 020. Tenminste één van deze zaken was de moeite om er een verslag aan te wijden.
Om elf uur was het zoeken geblazen. Hij zat niet in de bestuurskamer, hij stond niet achter de bar, hij was niet naar de wonderlijke verrichtingen van DAW 10 op het hoofdveld aan het kijken en stond zelfs niet voor de spiegel aan zijn voormalige krullen te frotten. Dat kon maar één ding betekenen: hij was er niet! Bram Vos hield de gemoederen druk bezig en nadat alle KRO’s ‘Op zoek naar Bram Vos’ imitaties de revue gepasseerd waren, hoorden we uit betrouwbare bron dat Braimar een reuze gezellige avond in Mokum had gehad. Oh zult u denken, welke 46-jarige brunette heeft ie nu weer met zijn gladde praatjes zitten vervelen? Of: welk zusje van zijn teamgenoten is hij nu weer tegen gekomen? Of: welke barvrouw heeft ie nu weer met twintig minuten van zijn slap gezever spontaan uit zichzelf ontslag laten nemen? Niets van dat alles, het was nog veel leuker!
Onze Bram had deze week weer netjes de vakken gevuld bij Albert Hein en vol trots begaf hij zich als een echte avonturier naar de grote stad. Eenmaal daar aangekomen besloot hij dat het tijd was om zijn zuur verdiende supermarktgeld uit de muur te trekken. Netjes sloot hij achteraan in de rij en wachtte hij braaf op zijn beurt. En zijn geduld werd beloond, want daar was het dan zo ver! Vol trots en als een kind met een lolly trok Braimar zijn mega gespekte credit card uit zijn portemonnee en met de routine van een Zwitserse bankier toetste hij ‘no look’ zijn door een ieder felbegeerde pincode in. En jawel!! Appie Hein had het geld weer netjes overgemaakt en daar kwam een bedrag van 100 euro uit de muur! Wat een mooie avond zou dit gaan worden! Achter hem in de rij waren inmiddels twee goedgezinde brave negroïde kerels aangesloten, die ook netjes wachtten op hun beurt. En ook hun geduld werd beloond! Een indringend “Jo, inleveren kerel..” was genoeg om Braimar zijn zuur verdiende spaarcentjes aan hen af te laten geven. Één geluk: Braimar stond nog steeds vooraan in de rij en hoefde dus niet opnieuw achteraan te sluiten…
Moraal van dit verhaal: als je de muur verkeerd neer zet, dan schiet balleer de vrije trap erin. De 2-0 was van deguusman, waarna DAW de Ossenaren in de tweede helft vriendelijk weer langszij hielp.
Om elf uur was het zoeken geblazen. Hij zat niet in de bestuurskamer, hij stond niet achter de bar, hij was niet naar de wonderlijke verrichtingen van DAW 10 op het hoofdveld aan het kijken en stond zelfs niet voor de spiegel aan zijn voormalige krullen te frotten. Dat kon maar één ding betekenen: hij was er niet! Bram Vos hield de gemoederen druk bezig en nadat alle KRO’s ‘Op zoek naar Bram Vos’ imitaties de revue gepasseerd waren, hoorden we uit betrouwbare bron dat Braimar een reuze gezellige avond in Mokum had gehad. Oh zult u denken, welke 46-jarige brunette heeft ie nu weer met zijn gladde praatjes zitten vervelen? Of: welk zusje van zijn teamgenoten is hij nu weer tegen gekomen? Of: welke barvrouw heeft ie nu weer met twintig minuten van zijn slap gezever spontaan uit zichzelf ontslag laten nemen? Niets van dat alles, het was nog veel leuker!
Onze Bram had deze week weer netjes de vakken gevuld bij Albert Hein en vol trots begaf hij zich als een echte avonturier naar de grote stad. Eenmaal daar aangekomen besloot hij dat het tijd was om zijn zuur verdiende supermarktgeld uit de muur te trekken. Netjes sloot hij achteraan in de rij en wachtte hij braaf op zijn beurt. En zijn geduld werd beloond, want daar was het dan zo ver! Vol trots en als een kind met een lolly trok Braimar zijn mega gespekte credit card uit zijn portemonnee en met de routine van een Zwitserse bankier toetste hij ‘no look’ zijn door een ieder felbegeerde pincode in. En jawel!! Appie Hein had het geld weer netjes overgemaakt en daar kwam een bedrag van 100 euro uit de muur! Wat een mooie avond zou dit gaan worden! Achter hem in de rij waren inmiddels twee goedgezinde brave negroïde kerels aangesloten, die ook netjes wachtten op hun beurt. En ook hun geduld werd beloond! Een indringend “Jo, inleveren kerel..” was genoeg om Braimar zijn zuur verdiende spaarcentjes aan hen af te laten geven. Één geluk: Braimar stond nog steeds vooraan in de rij en hoefde dus niet opnieuw achteraan te sluiten…
Moraal van dit verhaal: als je de muur verkeerd neer zet, dan schiet balleer de vrije trap erin. De 2-0 was van deguusman, waarna DAW de Ossenaren in de tweede helft vriendelijk weer langszij hielp.